Czy można malować dźwiękami? Oczywiście, tak mówi się zwyczajowo o utworach muzycznych, tworzących wyjątkowy klimat. A czy można namalować dźwięki? To nie jest łatwe zadanie, ale uważny słuchacz zapewne poradzi sobie z wyłowieniem nastroju utworu i odpowiednim doborem kolorystyki. Interpretacji może być i zapewne będzie wiele. Ale o to chodzi w sztuce. Dziś przed takim wyzwaniem łączącym różne formy działalności artystycznej staną uczniowie naszej "zerówki". Zadanie wydaje się tym ciekawsze, że w rolach głównej wystąpią utwory z kręgu muzyki poważnej. Brzmi ciekawie, prawda?
Temat dnia (8.06.2020 r.): Obrazy zapisane w nutach.
Propozycje zadań do wykonania przez dzieci:
1. „Butelkowe granie” – eksperymentowanie w celu wykonania instrumentu muzycznego z butelek napełnionych wodą. Rodzic przygotowuje plastikowe butelki. Zachęca dziecko do napełniania butelek wodą i szukania różnych dźwięków, których wysokość zależy od ilości wody. Dziecko gra na butelkach, próbuje je ustawić zgodnie z kolejnością dźwięków (w górę i w dół), wygrywa układane przez siebie rytmy.
2. „Kolorowe butelki” – zabawa matematyczna, porównywanie ilości wody w butelkach. Rodzic przygotowuje 5 jednakowych, plastikowych, dwulitrowych butelek. Do każdej wlewa na spód odrobinę farby w innym kolorze. Do zabawy potrzebne będzie jeszcze wiadro z wodą, lejek i plastikowy jednorazowy kubeczek. Dziecko wlewa wodę z wiadra do butelek: do pierwszego – 2 kubki, do drugiego – 4 kubki, do trzeciego – 6 kubków, do czwartego – 8 kubków, do 5 – 10 kubków. Wlewając wodę, dziecko głośno liczy kubki. Rodzic zakręca butelki i potrząsa, żeby woda dobrze się zabarwiła. Następnie dziecko ustawia butelki od tej, która ma najwięcej płynu, do tej, która ma go najmniej. Jeżeli rodzic dysponuje pojemnikami o innym kształcie np. niższymi i szerszymi, może nalać do nich takie same kolory farb i tyle samo wody. Dziecko będzie miało szansę porównać poziom wody o tym samym kolorze w różnych pojemnikach i wyciągnąć wnioski.
3. Wykonanie zadania w karcie pracy – utrwalenie wiadomości. Szeregowanie butelek zgodnie z malejącą ilością płynu oraz rysowanie płynu w wazonach od ilości najmniejszej d największej i odwrotnie (Kolekcja sześciolatka, karta pracy 4, str. 27).
4. „O czym strumyk śpiewa?” – słuchanie opowiadania Wiery Badalskiej, rozmowa na temat jego treści.
O czym strumyk śpiewa?
W brzozowym gaju, wśród mchu zielonego, srebrzy się strumień. Płynie szybko, szemrze, wiruje i niesie na fali złote łódeczki – zeszłoroczne brzozowe liście. Przybiegł nad strumień zając. Nachylił się nad wodą, by przejrzeć się, czy ładnie wygląda w nowym, wiosennym futerku. Aż tu słyszy – strumyk coś mruczy. Jakąś piosenkę śpiewa. Postawił zając uszy, posłuchał. – Ojej, jaka to miła i wesoła piosenka! – krzyknął do siedzącej pod kamieniem żabki. – Chcesz, to ci ją zaśpiewam: I zaśpiewał:
Plusk – plusk,
plim – plum, plim – plam!
Przynoszę wiosnę wam. Zakwitły pod płotem mleczu kwiaty złote i jaskier zakwita. Najesz się do syta, zajączku, plim, plum, plam… Zaciekawiła żabkę piosenka. Skoczyła nad wodę. Oczy złociste wytrzeszczyła, słucha, co woda szepce… Słucha, słucha – i w śmiech! – Co ty zmyślasz, szaraku! Strumyk przecież zupełnie inną piosenkę śpiewa.
O, taką: Plusk – plusk,
plum – plum, plim – plim!...
Przed boćkiem kryj się złym. W srebrzystym strumyku kamyków bez liku. Woda czysta, chłodna, Nurkuj, żabko, do dna!
Plusk – plusk,
plum – plum, plim – plim!...
Obraził się zając. Co też ta żabka wygaduje! Zawołał tańczącą wśród leszczynowych gałązek wiewiórkę. – Chodź tu do nas, posłuchaj, co śpiewa strumyk. Przycupnęła wiewiórka na kamieniu, który z wody omszałą głowę wytknął, i słucha. Łepek to w tę, to w tę stronę przechyla. Rudą kitką wachluje się zadowolona. – Prześliczna piosenka! Słuchajcie: Plum – plum, plim – plam, plusk – plusk! Wiatr złoty pyłek niósł. Chwieją się na razie na leszczynie bazie, ale się jesienią w orzeszki zamienią.
Plum – plum,
plim – plam, plusk – plusk!...
– Chyba żartujesz! – wykrzyknęli jednocześnie zając i żabka. – Przecież to całkiem, ale to całkiem inna piosenka! – Wcale nie żartuję. Posłuchajmy jeszcze raz. Nachylili się wszyscy troje nad szumiącą wodą. Słuchają. Słuchają pilnie. Ale każde tylko swoją piosenkę słyszy. A właśnie szedł nad strumykiem niedźwiedź Kudłacz. – Kudłaczu! Kudłaczu! – woła zając. – Pomóż nam rozstrzygnąć spór. Posłuchaj i powiedz, co śpiewa strumyk. Pochylił się niedźwiedź nad wodą. Posłuchał chwilę i uśmiechnął się od ucha do ucha. – Mądry ten strumień. Ho! Ho! A jaką ładną piosenkę umie! I miś grubym głosem zanucił:
Plusk – plusk,
plim – plim, plum – plum!
Czy słyszysz brzęk i szum? To pszczoły bzykają, sok z kwiatów spijają. Będzie z soku kwiatków miodek dla niedźwiadków.
Uhu! Plim – plam,
plum – plum!...
Popatrzyły zwierzęta na siebie. Dziwny ten strumień, dziwny. Każdemu śpiewa co innego, chociaż słuchają wszyscy razem. Może on zaczarowany?... A strumyk – figlarz płynie szybko, szemrze, wiruje, skacze z kamienia na kamień. Bąbelkami srebrnymi pryska. Śmieje się. Jeśli kiedy zawędrujecie nad leśny strumień, przystańcie, posłuchajcie. Strumyk zaśpiewa każdemu z was inną piosenkę. Taką waszą, własną. A zaczyna się ona tak:
Plusk – plusk,
plim – plum, plim – plam…
Wiera Badalska
5. „Obrazy malowane muzyką” – malowanie farbami do słuchanej muzyki. Dziecko słucha dwóch utworów muzycznych, a następnie wybiera jeden i maluje jego interpretację. Dziecko zwraca uwagę nie tylko na malowane elementy, lecz przede wszystkim na dobór barw zgodny z charakterem utworu (Wagner lub Szopen).
6. „Tańczący kosmici” – łączenie w pary identycznych postaci na karcie pracy (Kolekcja sześciolatka, karta pracy 4, str. 26).
Propozycje ćwiczeń gimnastycznych (na cały tydzień):
1. „Omiń kręgiel” – ćwiczenie z elementem czworakowania. Dziecko przechodzi na czworakach między kręglami (mogą to być plastikowe butelki), tak aby żadnego nie przewrócić.
2. „Kopnij kręgiel” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych. Dziecko przysuwa się do kręgla, odwraca tyłem i kładzie na plecach z ugiętymi w kolanach nogami i stopami opartymi o podłogę. Wykonując leżenie przewrotne, stopą raz lewą, raz prawą przewraca kręgiel, który rodzic ponownie ustawia. Dziecko wykonuje ćwiczenie około 2 minuty.
3. „Nie przewróć kręgla” – ćwiczenie wyprostne. Dziecko w rozkroku i we wspięciu na palcach, z rękoma ułożonymi w „skrzydełka” przechodzi wzdłuż ustawionych kręgli (lub zamiennie butelek, czy maskotek), tak aby żadnego z nich nie przewrócić.
4. „Postaw kręgiel z powrotem” – ćwiczenie mięśni brzucha i stóp. Dziecko przysunięte do kręgla siedzi w siadzie ugiętym. Unosi kręgiel dwoma stopami, a następnie próbuje postawić go z powrotem.
5. „Slalom z piłką” – ćwiczenie koordynacji wzrokowo-ruchowej. Dziecko prowadzi piłkę stopą, slalomem wzdłuż ustawionych kręgli, tak aby nie przewrócić żadnego z nich.
Aneta Gawlik
Propozycje zadań z języka angielskiego - szkolne przybory:
PROPOZYCJA 1
PROPOZYCJA 2
PROPOZYCJA 3
PROPOZYCJA 4
Anna Mięsikowska