14 lutego to dzień, w którym powinniśmy pamiętać o ludziach szczególnie bliskich naszemu sercu - tak odpowie przeciętny Polak, mając na uwadze coraz popularniejsze w naszym kraju walentynki. Co na to uczeń naszej szkoły? O dniu zakochanych - owszem - trzeba pamiętać, ale nie można zapominać także o wydarzeniach historycznych niezwykle ważnych w dziejach naszego narodu. 14 lutego 1942 r. - to data powołania do życia Armii Krajowej.
Szkoła Podstawowa w Sukowie nosi zaszczytne imię Partyzantów Armii Krajowej Ziemi Kieleckiej. Dlatego też przedstawicielki Samorządu Uczniowskiego udzieliły okolicznościowej lekcji historii pozostałym uczniom. Uczennice, odwiedzając kolejne klasy podczas zajęć, przypomniały najważniejsze fakty związane z utworzeniem Armii Krajowej. Wszak była ona fenomenem na skalę światową. W 1939 roku Polacy podjęli walkę z agresorami, a potem okupantami. Najpierw walczyli na froncie, a potem w ramach podziemnego państwa. AK była najsilniejszą i najlepiej zorganizowaną tego typu armią z działających w ówczesnej Europie. Celem jej funkcjonowania było prowadzenie oporu zbrojnego i przygotowanie do planowanego ogólnokrajowego powstania.
O czym uczniowie naszej szkoły mogli usłyszeć podczas prelekcji? Armia Krajowa powstała 14 lutego 1942 roku. Zrodziła się z przekształcenia Związku Walki Zbrojnej. W jej skład weszło ok. 200 organizacji wojskowych. Jej dowódcami byli generałowie Stefan "Grot" Rowecki - do czerwca 1943 roku, Tadeusz "Bór" Komorowski - do października 1944 roku oraz Leopold "Niedźwiadek" Okulicki - do stycznia 1945 roku.
Celem AK było scalenie polskich konspiracyjnych oddziałów zbrojnych i podporządkowanie ich rządowi RP w Londynie. Liczba żołnierzy wynosiła na początku ok. 100 tys. Pod koniec wojny, w 1944 roku, było ich już 380 tys. w tym 10,8 tys. oficerów. Działania, jakie podejmowano, to: sabotaż, dywersja i akcje partyzanckie. Wielkim sukcesem AK było włączenie do walki całego narodu. Armia Czerwona po upadku Powstania Warszawskiego zdemobilizowała oddziały AK. 19 stycznia 1945 roku gen. Okulicki wydał rozkaz jej rozwiązania. Co było później? Jej dowódcy i żołnierze przez wiele lat Polski Ludowej byli tępieni i prześladowani. Do 1956 roku wielu z nich zginęło lub straciło wiele lat życia w ubeckich więzieniach. Później ciągle należeli do obywateli drugiej kategorii.
Pamiętajmy, że narody, które tracą pamięć, giną. Dlatego tak ważnym elementem edukacji jest dbałość o to, aby młodzi ludzie pielęgnowali w sobie wiedzę historyczną. 14 lutego warto zatem zaakcentować, że kochamy... Polskę, naszą Ojczyznę.